सिरहाको हुलाकी मार्ग हुँदै सन्हैठा चोक पुगिन्छ ।
चोकदेखि दाँयातिर लाग्दा एउटा ठूलो पीपल चौतारी भेटिन्छ । हामी अटाे चढेर सन्हैठा चाेकमा ओर्लियाैँ । चाैतारीमा मान्छेहरुकाे भीड देखेपछि हाम्राे पाइला त्यतैतिर लम्कियाे।
गर्मी महिना । गाउँका मान्छेहरु आराम गर्न, खाना खान, नानीहरु खेल्न, सुत्न पीपल चाैतारीमा आउदा रहेछन् ।
मान्छेलाई मात्र हैन गाइँवस्तुको लागि पनि शितल छहारी बनेको छ पीपल चौतारी ।
‘हामीलाई जसरी यिनीहरुलाई पनि घामले पाेल्छ। गर्मी हुन्छ ।’ एउटी महिला छेवैमा भैँसीलाई पानी दिदैँ थिइन् ।
चुरा बेच्दै हिड्ने फतिमा खातुन पनि चाैतारीमै आइपुगिन् । उनलाई चुरा बेच्न घर-घर डुल्न पर्दैन । चुरा लाउनेहरु चाैतारीमै भेला हुन्छन् । साउनकाे महिना भएकाेले चुरा लाउनेकाे पनि लर्काे लाग्याे । हामीलाई पनि चुरा लाउन मन लाग्याे त्यसपछि फतिमाले हामीलाई हरियाे र पहेँलाे चुरा लगाईदिइन् ।
आफ्नै देशमा केहि गर्ने सोच भएका एक जवानको अटो पनि यहीँ चौतारीमा आएर रोकियाे ।अटाेबाट किनमेल गर्न गएका गाउँलेहरु ओर्लिए । उनकाे अटाेमा गाउँका बिरामी, व्यापारी, विद्यार्थीहरु, अस्पताल बजार विद्यालय ओहाेर-दाेहाेर गर्छन् ।
गर्मीको बेला पीपल चौतारी गाउँको साझा घर जस्तै बनेकाे छ ।