ल है ल है लाेखर्के
हाम्राे मकै नखाइदे
गैरी गाउँकाे धान खाइदे
ल है ल हैss ल है ल हैss
एका बिहानै याे आवाज मेराे कानमा गुञ्जियाे ।
धेरै पछि म यसपाली खोटाङको आफ्नाे गाउँ पुगेकाे थिएँ । बाँदर धपाउन ठ्पाठ्यापे बजाउने केटाकेटीहरुले मलाई उडाएर बाल्यकालमै पुर्याइदिए ।
हामी पनि सानाे छँदा ठ्यापठ्यापे बजाउथ्या़ैँ । दिउँसो स्कुल जाने अनि बिहान बेलुका चाहिँ कुखुरा चोर्न आउने स्याल तर्साउन ठ्यापठ्यापे बजाउने ।
ठ्याठ्यापेको चलन अझै हराएको रहेनछ । ठ्याप ठ्याप आवाज आउने ठ्यापठ्यापे चाहिँ बाँसलाई काटेर बनाइन्छ ।
अहिले स्कूल बन्द भएकोले पढ्न जाने नानीहरु मकैबारीतिर ठ्यापठ्यापे बजाइरहेका भेटिन्छन्
बाँदर र स्यालसँगको लडाइँमा कुकुरहरु पनि तैनाथ छन्क्लै । भेट्यो भने त बाँदरले कुट्छ रे । हिजो मात्र एउटाले बाँदरको कुटाइ खाएको सुनाउँदै थिए ।
बाँदर धपाउने दिदीभाइलाई मकैबारीमै खाजा आइपुग्छ । खाजा आउने बेला भयो कि भनेर सानो मोबाइलमा घडी हेरिरहन्छन् ।
केही बेरपछि हजुरबुबाले नातीनातिनीलाई चाम्रे खाजा लिएर आए ।