‘उनी त धनसिंह माइला पाे हुन् ।’ काँधमा रेडियाे बाेकेर गीत गाउदै हिडिरहेकाे व्यक्तिलाई औंलाउदै कसैले भन्याे । गाउँलेका लागि उनी नाैलाे थिएन । तर त्यस गाउँमा पुग्ने नाैलाे मान्छेका लागि उनी नाैलाे थिए तर नजरमा परिहाल्ने । जाे कसैले उनी बारे चासाे नलिने र साेधीखाेजी नगर्ने त कुरै भएन ।
काेराेना संक्रमन जुम्ला जिल्लाकाे गाउँभरि फैलिएकाे थियाे । तर पनि उनी हिड्न डुल्न छाेडेकाे थिएन । बरु बिरामीका घरघरै पुगेर सन्चो बिसन्चो सोधे । बिरामी परेकालाई हाँसो ख्यालठट्टा गरेर खुसी बनाउने प्रयास गरे । गाउँलेहरूको आँट बढाए । संक्रमित र गाउँलेलाई आफूले जानेका कुरा सिकाए ।
लकडाउनका बेला घरमै बाँधिएका बुढापाका र बिरामी उनलाई भेटेर खूब रमाए ।
अरू बेला पनि गाउँलेका आपसी झैगडा र विवाद मिलाउन धनसिंह माइलालाई नै डाकिन्छ। यसरी गाउँघर डुल्दा माइलाको काँधमा रेडियो झुन्डिएकै हुन्छ । अनि हातमा धागो र सुइरो । उनले बुनेका टोपी गलबन्दी धेरै गाउँलेका शीर र गलामा भेटिन्छन् ।