सरकारले कोरोना नियन्त्रणका लागि लकडाउन घोषणा गरेसँगै झन्डै डेढ महिनादेखि ललितपुरको सातदोबाटोमा छु । रहरले भनौं या बाध्यताले उच्चशिक्षाको लागि काठमाडौ छिरेपछि परिवारबाट टाढा टाढै भइयो । लकडाउन सुरु भएसँगै मेरा दिनचर्या पनि बदलिएको छ। हरेक दिन विहान निन्द्रा खुल्न बित्तिकै खाटको छेउमै रहेको टेवुलबाट मोबाइल तान्छु अनि सामाजिक सञ्जाल फेसबुक ट्विटर तिर हेर्छु, कोरोनाको …
सरकारले कोरोना नियन्त्रणका लागि लकडाउन घोषणा गरेसँगै झन्डै डेढ महिनादेखि म राजधानी काठमाडौँबाट सबैभन्दा नजिकको पदमार्ग सुन्दर पर्यटकीय गन्तव्य सिन्धुपाल्चोक जिल्लाको हेलम्बुमा छु। रहरले भनौ या बाध्यता, झन्डै दश बर्ष अघि एसएलसी दिएर उच्चशिक्षाको लागि काठमाडौँ हानिएपछि परिवारको सामीप्यताबाट सधैँ टाढै भइयो। घरको यादमा टोलाउनु नै दैनिकी बन्यो। बर्षमा दुई तीन पटक चाडपर्वहरुमा हुने केही …
पिडा हाम्रो सुन्दर शक्ति हुन सक्छ। सङ्घर्षबाट हामीलाई शक्ति आउने गर्दछ। चिजहरु परिवर्तन हुन्छन् जब हामी वास्तवमै तिनीहरुलाई परिवर्तन गर्न चाहन्छौ। आखिर देखेकै सपना साकार हुँदो रहेछ। नदेखेको सपनाको आकार पनि कहाँ हुँदो रहेछ र! आज लकडाउन भएको पनि महिना नाघिसकेको छ। लकडाउन भन्दा पहिले धेरै सपनाहरु कोरेको थिएँ र त्यहाँ पुग्ने लक्ष्य लिएको थिएँ। …
म सधैँ झैँ कौसीमा नै रमाउँछु आजकाल। लगभग ४१ दिन यतादेखि म जतिबेला कौसीमा जान्छु केही न केही नयाँ चिज देख्छु। कहिले पूर्वतिरका हात्तीवन, सेतीपाखा, लाकुरी भञ्याङ्गका दृश्य त कहिले पश्चिमपट्टि देखिने चन्द्रागिरिको चुचुरो र ससाना पहाडका टाकुराहरु। उत्तरदेखि पूर्व पश्चिमसम्मै देखिने दन्तै लहर मिलाइ हाँस्ने हिमश्रृंखलाहरु । सबै यही काैसीबाटै त देखिन्छन्। मलाई हिमाल …
लकडाउनले मेरो दैनिकी नै परिवर्तन गरिदिएको छ। अझ जीवनशैली नै परिवर्तन गरिदिएको छ भन्दा पनि फरक पर्दैन । दैनिक साढें चार वजे बिहान उठेर एक घण्टा मर्निङ वाकमा पशुपति क्षेत्र परिक्रमा गर्ने रुटिन बदलिएकाे छ। मर्निङ वाकको समय साँघुरिएर आधा घण्टामा सिमित भएको छ भने स्थान पनि परिवर्तन भएकाे छ। अहिले आफ्नै घरको छत मर्निङ …
संसारका मानिसहरुसँग असिमित चाहनाहरु हुन्छन् जसलाई प्राप्त गर्न दैनिक भौतारिरहेका हुन्छन् । मानिस मात्र यस्तो प्राणी हो जो विगतभन्दा वर्तमान र वर्तमान भन्दा भविष्य राम्रो चाहन्छ । बिडम्बना परिस्थिति सदावहार एकनास हुँदैन कहिलेकाहीँ हिड्दा हिड्दै पाइलाहरु टक्क रोक्नुपर्छ । सधैँ एकनास अगाडि बढिरहनलाई जिन्दगी घडीको काटा होइन, न कोर्रा लगाउँदै दौडाउने कुनै घोडा नै हो। …
अरु दिनझैँ आज पनि भारतीय च्यानलमा प्रसारण भइरहेको रामायणको स-परिवार आनन्द लिदैं थियौ। यत्तिकैमा एउटा अज्ञात नम्बरबाट मोबाइलको रिङ्ग बज्छ। फोन गर्ने व्यक्ति भोजपुरी लवजमा नेपाली बोल्न सुरु गर्छन्। व्यक्ति – ‘हेलो, म रामेश्वर महतो हुजुर। हुजुर घरमा पैसा डाल्नु छ। बड दिक्कत छ हुजुर घरमा। बाल बच्चा भोकै छन हुजुर।’ उहाँको भनाइमा निक्कै भारीपना …
म एक महिला स्वस्थ्य कर्मचारी। कुष्ठ प्रभावित ब्यक्तिहरुको बिचमा आजभन्दा लगभग २, ३ दशक अगाडि देखि नै सेवारत छु। उतिबेला कुष्ठरोगीहरुलाई समाजमा, परिवारमा साथै सार्वजनिक स्थलहरुमा निकै भेदभाव गरिन्थ्यो। हाल म घाउ हेरचाह इकाइमा कार्यरत छु र कोरोना भाईरसको कारण संसारभरि त्रास भएको वेलामा म काम गर्दाकाे अनुभवहरु लेख्ने प्रयास गरिरहेकी छु । सरकारले कोरोना …
शरीर चिडियाखानामा थुनिएको गोही जस्तै भएतापनि मन भने खुल्ला गगनमा उडेको चरी जस्तो हुँदोरहेछ। पत्तो नपाइ कुन बेला कता पुगिदिन्छ,पुगिदिन्छ। फरक त यति हो कि आकाशमा चरा चाराको लागि हराइदिन्छ। अनि यो मन साहाराको लागि। अनि त्यहीँ कहीँ कतै हराएको मनलाई काबुमा राख्दै दुइचार शब्द कोर्न मन लाग्यो। अक्सर आफ्नाहरु अनि आफ्ना नजिक रहेका कुराहरु …
म ललितपुरको खुमलटारकाे एउटा सानो कोठामा बसिरहेको छु। केही दिनदेखि लगातार मौसममा बदली देखिरहेको छ । घरी पानी पर्छ, घरी घाम लाग्छ। अहिले घामपानी छ। यो घामपानी र लकडाउनलाई तुलना गर्छु उस्तै उस्तै लाग्छ। सानो कोठा भित्र थुन्निरहँदा घर परिवार साथीसंगीको याद पनि निकै आउँदाे रहेछ। मेरो घर प्रदेश नं ५ संघियताले जन्माएको कान्छो जिल्ला …
चीनको वुहान प्रान्तमा कोरोना भाइरस भेटियो। दैनिक सयौं हजारौ संक्रमित, मृत्यु हुनेको संख्या बढ्दै थियो । मिडियाहरुमा समाचार छ्यापछ्याप्ति आउन थाले।विभिन्न देशमा सरकारले लकडाउन गरे। मानिसहरु घरबाहिर निस्कन पाएका छैनन् आदि आदि। कल्पना गर्दा पनि कति भयावह अवस्था। तर लाग्यो केही समयमा औषधि पत्ता लागिहाल्छ। सबै ठिक हुन्छ विज्ञानले कस्तो कस्तो चमत्कार गरि सक्यो यति …
म परदेशिएको ७ बर्ष भएछ। सन् २०१२ देखि २०१५ सम्म ३ बर्ष कतार स्थित मल अफ एसिया हाइपर मार्केटमा (डिपार्टमेन्ट स्टोर) सेल्सम्यानको रुपमा काम गरेँ। त्यसपश्चात् म स्वदेश फर्किएँ र पुन: २०१६ मा मध्यपूर्वकाे विकसित देश युएइको दुबई शहरमा आएँ र एक प्रतिष्ठित रिटेल मार्केटमा सेल्सम्यानको अहोदामा अहिलेसम्म कार्यरत छु। मेरो ७ बर्षे रिटेल मार्केटको …
महामारीले ठप्प पारेको राजधानी भित्रको ३५ औ दिन। दिनहुँ ज्याला मजदुरी गरेर परिवार चलाउनेको कथाले सधै मन पिरोलिरहेको त हुन्छ नै , तर खै के नमिले नमिले झैँ आभास हुन्छ । समयमा अफिस पुग्न पर्ने हतारो छैन हिजो-आज। त्यसैले मन परेको किताब पढ्ने, लेख्न मन लागे लेख्ने, व्यस्त शहरभित्र आफै पनि यति व्यस्त भइन्थ्याे कि …
कोरोना भाइरस कोभिड १९ को कारण देश लकडाउन भएको समयमा पहिलाे पटक डायरी लेख्ने प्रयास गर्दैछु । देश लकडाउनमा जानु भन्दा पहिले राज्यले एसइइ संगसंगै शिक्षा क्षेत्रलाई बन्द गर्यो। कक्षा ११ र १२ को परीक्षा बैशाख ६ गते देखि संचालन हुने भएकाले विद्यालयमा कक्षा १२ को आन्तरिक र प्रयोगात्मक परीक्षा संचालनको तयारी थियो। यता बिएड …
तपाईंको बारेमा बताउनुहोस? यो प्रायले जिन्दगीमा सबैभन्दा बढी सामना गरेको प्रश्न मध्य एक हुनुपर्छ । यो प्रश्नको प्रतिउत्तरमा हामी आफ्नो सामान्य परिचय, हासिल गरेका शैक्षिक योग्यताहरु अनि आफ्ना कामका बारेमा बताउँछौं । तर के तपाईं ‘त्यही हो’ जो तपाईले दुनियाँलाई बताउनुभएको छ? मैले लकडाउनमा आफैंलाई नियाल्ने प्रयास गरेको छु । व्यवस्थापन बिषयको बिद्यार्थी भएर पनि …
आज लक्डाउनको ३७ औं दिन, यी दिनहरु पनि कति छिटै बित्दा रहेछन् ! नेपालमा मात्र नभएर विश्वका थुप्रै देशका मानिसहरु लकडाउनका कारणले काम ठ्यापै बन्द गरेर घरमै बसिरहेका छन्। तर सुर्य र चन्द्रमा भने निरन्तर आफ्नो काममा लागिरहेका छन्। त्यसैले त हाम्रो दिन र रातको प्रक्रिया चलिरहेको छ! अहिलेको यस्तो अवस्थामा हरपल हरक्षण परिवार, साथीभाइ, …
“बिहान उठने बित्तिकै हिमाल देख्न पाइयोस् ” गीत हाम्रो घरको रेडियोमा बिहानै गुन्जिको अझै याद छ मलाई। तर गीतमा भनेजस्तो प्रत्यक्ष महसुस भने अझै गर्नपाएको छैन। तर हिमाल देख्न नपाए पनि बिहान उठ्नासाथ देखिने हराभरा वातावरण र कौसीमा ढकमक फुलेका फूलले मलाई थप उर्जा दिएको छ। म अमतृ साइन्स क्यामपस,लैनचौर काठमाडौंबाट स्नातक सकेको बिद्यार्थी हो। …
डायरी, याे शब्द नै यस्ताे छ जसले हरेक कुराहरूलाई सम्झाइदिन्छ। तर अहिले १९ वर्ष पुग्दा पनि मनका कुरा मजाले लेखेर राख्न सक्या छैन। खाली अल्छिपनले त जित्या हाेला नि! लेख्न त धेरै खाेजियाे, कक्षा ४ तिर पढ्दा म्यामले डायरी लेख्नुपर्छ है भनेपछि बेलुका स्कुलबाट फर्केर लेख्न खाेज्थेँ तर जान्दै जानिन। डायरी लेख्ने मेराे पहिलाे प्रयास …
दिनहुँ मेरो झ्याल बाहिर कराउने चरा अनि मेरो मोबाइलमा लगाएको अलार्म, आजभोलि म देखेर झर्किंदो हो। रिसाउँदो हो, मनमनै गाली गर्दो हो, अनि भन्दो हो आफूलाई सुख भएपछि अरुको मतलब नगर्ने? हुनपनि अन्याय नै भएको छ। म सधैँ उनीहरुकै सहायतामा उठ्ने गरेको थिए। आजभोलि उनीहरुलाई वास्ता नगरी घण्टौसम्म सुतिदिन्छु। यसको मूल कारण लकडाउन नै हो। दैनिक …
कोरोना आउनु, लकडाउन हुनु राम्रो कुरा त हुँदै होइन। तर यो नराम्रो भित्र पनि सकारात्मक भएर खोज्यौँ भने धेरै राम्रा कुराहरु पाउँछौँ हामीले। त्यो हो गाउँमा देखिएका फरकपना र केही नयाँ कुराहरु। त्यही कुराहरु हेर्ने कथा मार्फत तपाईंसामु पुर्याउनु मेरो प्रयास हो । केही रहरले र केही कहरले गाउँ छोडेर सहर पसेकाहरु लकडाउन अघि नै …
ओइलाएका फूलहरु , बसन्तमा फुल्दारैछन् पुराना ती यादहरु , मस्तिष्कमा झुल्दारैछन् बिर्सिएका कुराहरु , बिउँझदामा खुल्दारैछन् । यो लकडाउनमा यति फुर्सदिले भइएछ कि पुराना कुराहरु सम्झन थालिसकिएछ। जिन्दगीका अनगिन्ति पाइलाहरु चालिरहँदा केही कुरा यस्ता हुँदारहेछन् कि, मनको कुनै कुनामा जरा गाढेर बसेका हुँदाहेछन् अनि कहिलेकाहीँ झल्याँस्स बनाउँदारहेछन्। गहिरो निन्द्रामा परेको रहेछु झल्याँस्स बिउँझिए। मेरो आँखा …
कुरा सुरुवातबाटै गरौं होला। म मकाउको द भेनेसियन क्यासिनोको सेक्युरीटी डिपार्टमेन्टको मेडिकल टिममा काम गर्ने भएकाले कोरोना भाइरसको बारेमा हल्का अगाडि नै हामीलाई जानकारी थियो। सुरुवातमा त लागेको थियो यो सामान्य रुघाँ नै होला भनेर। तर एक दुई हप्ता पछि थाहा भयो कि यो त ख़तरा महामारी नै पो रहेछ । हालसम्म यसकाे कुनै औषधी पनि छैन। अरुलाई जस्तै ममा पनि …
मुलुकभर कोभिड–१९ को कारण लकडाउन छ। व्यस्त दैनिकीहरु खुम्चिएर कोठाभित्र सीमित भएका छन्। सुरुवाती दिनहरुमा कोठा वा घरैमा दिन काट्नलाई आम्मै र बाबै गर्ने मनहरु पनि अब त अभ्यस्त भइसकेका छन्। सामाजिक संजालहरुमा त्यस्तो साह्रो हल्ला गर्न छाडेका छन्। पढाइको सिलसिलामा म काठमाण्डौं उपत्यकामा छु र अहिले लकडाउनले कोठामा नै सिमित छ मेराे दैनिकीहरु। दिनहरु …
