हाम्रो गन्तव्य त मुगु थियो । तर बाटोले नै साथ नदिएपछि यात्रुको केही नलाग्ने रहेछ । वेमौसमी झरिले ठाउँ ठाउँमा कर्णाली राजमार्ग बगाएपछि हामीले बाटो फेर्यौं ।
जाजरकोटको उत्तरी भेग बारेकोट हाम्रो नयाँ गन्तव्य बन्यो ।
बारेकोटको कथा
ठाउँ ठाउँका पहिरो पन्छाउँदै हामी खारा भन्ने ठाउँ पुग्यौं ।
यहाँबाट हाम्रो पैदल यात्रा सुरू हुन्छ ।
नलगाड खोलाको तिरै तिर हामी हिँडिरह्यौं । बाटोभरि छङछङ गर्ने छहराहरूले छिनछिनमा स्वागत गर्थे । हामी थकाइ बिर्सिन्थ्यौं ।
साँझ पर्न लागेको थियो । १० मिनेट जति एउटा जीप चढ्दा बाटो छोट्टियो ।
झमक्क साँझमा बारेकोटको लिम्सामा बास माग्यौं । गोबिन्द सिंहसँग लिम्सामै भेट भयो ।
भर्खरै वनपाखा डुलेर फर्किएका गोबिन्द भोलि विहानै पाटनतिर हिँड्ने सुरमा रहेछन् ।
भेटनरीका कर्मचारी गोविन्दले कोठाभरि थरिथरिका सामान थुपारेका छन्। पुरानो कम्पास देखि आधुनिक जिपिएस सम्म। फुर्सद भयो कि वनजंगल डुल्ने, चराचुरुङ्गीका फोटो खिच्ने ।
गोबिन्दसँगै उनका भतिजो नाता पर्ने दिलिप सिँह पनि आजको यात्रामा मिसिए ।
गाउँमा मेलाको माहोल छ । मेला भर्न टाढा टाढाबाट मान्छेहरु आउदै गरेका भेटिन्थे । तर
गोविन्द सिँह मेला भर्न जान छोडेको वर्षौ भयो । उनलाई वनजंगल डुल्ने बानी परेको पनि त वर्षौ भयो नि ।
हिँड्दा हिँड्दै गोविन्द सर ठाँउ-ठाँउमा रोकिन्छन् । हामीलाई बाटोमा देखिने स-साना सर्प, चराको कथाहरु सुनाउँछन् ।
गोबिन्दको माया वनजङ्गल र जीव जन्तुसँग बेस्सरी बसेको छ । उनी घाइते जनावरलाई मलम लगाइदिन्छन् । पासो फुकाल्न अफ्ठ्यारा भीर उक्लन्छन् । बेच्न राखिएका गुलेली आफैं किनिदिन्छन् । उनको यस्तै कर्मले कतिले नयाँ जीवन पाए होलान् !
गोविन्द सरको पाइला पच्छ्याउँदै हामीले बारेकोट, जाजरकोटको भूगोल पढ्यौँ ।
साँझ पर्ने बेला हामी ढोटाचौर पुग्यौं ।
साँझ हामी कर बहादुर सिंह र उनकी पत्नी लक्ष्मी सिंहको होटलमा बास बस्यौं ।
भोलपल्ट झिसमिसेमा हाम्रो यात्रा फेरि सुरू भयो ।
आजको यात्रामा करबहादुर सिंह र कमल सिंह पनि मिसिएका थिए ।
माथि हिउँले ढाकेका पाटन भेट्टाउन हिँडेका हामी । हाम्रो हिँडाईले गोर्खाली डाँडामै बिराम लगायो । करबहादरको घोडाले बोकेका उसिनेकै लेकाली आलु चपाउँदै हामीले हिमालसँग आँखा जुधायौं । बारेकोटसँग पीरती गाँसेर हामीले फर्किने बाटो समात्यौं ।
हेर्ने कथाको अंक ९६ मा हामीले बाहुनडाँगीको कथा देखाएका थियौं ।