गणतन्त्रमा पनि हामीले मानिदिएको एउटा राजा छ । फलको राजा – आँप । सिजनको बेला तपाईंले खाइरहेको गुलियो रसिलो स्वादिलो खँदिलो एउटा पुर्ण फल आँप – सम्भवत मधेसमा चुरे फेदिका रापिला बलौटे माटामा फलेको हुन सक्छ ।
त्यो आँप सप्तरीकी हिराकुमारीको हातले टिपेको हुन सक्छ, पहाडसँग रिसाउँदै रिसाउँदै अनगिन्ती बसाइँका बिसौनीहरु बिसाउँदै बिसाउँदै रामेछाप र सिन्धुपाल्चोकबाट सिराहा झरेका तामाङहरुको खेतमा फलेको हुन सक्छ वा हुन सक्छ त्यो आँप धनुषाका रामउद्गार महतोको बारीमा हुर्केको । ।
तपाईंले खाइरहेको आँपमा स्वाद र रस मात्र होइन अलिअलि पसिना हुन सक्छ अलिअलि सपना हुन सक्छ अनि अलिअलि मुस्कान ।
आँपको कथा
धनुषा
ढल्केबर बजारमा एकाविहानै आँपको मेला लागेको छ । गाउँ गाउँबाट आएका किसानहरुले थरिथरिका आँप सजाएका छन् । ढल्केबरबाट पश्चिमतिर बटेश्वर गाउँपालिको चित्रपुर गाउँ छ । चित्रपुरमा विचित्रसँग आँप फलेका छन् ।
चैत वैशाखको हावाहुरीले कलिला चिचिला झार्ने बेलादेखि सुरु हुन्छ आँपै आँपको सिजन । राम उद्गार महतोको आँगनभरि आँपका थरिथरिका आइटम घाम ताप्दैछन् ।
सिराहा
देशैभरि नाम कमाएको लाहानको आँप, लाहान बजारमै चाहिँ फल्ने होइन । कमला तरेपछि नै राजमार्ग उत्तर तिरका गाउँ बस्तीहरुबाट सुरु हुन्छ आँपै आँपको जङ्गल ।
धनगढीमाइ नगरपालिकाको जिरो माइल भन्ने ठाउँबाट उत्तरतिर बाक्लो तामाङ बस्ती छ । कुनै बेला खान लाउनको दुःखले झन्डै रित्तिएको यो गाउँलाई खुसी दिएको छ आँपले ।
सप्तरी
आँपको संसारमा सप्तरीको श्रीपुर गाउँले पनि नाउँ कमाउन थालिसकेको छ । हिरा कुमारी चौधरीलाई सानो बँगैचाले पनि ठूलो खुसि दिएको छ ।