झ्याउ छ यार !

दिनहुँ मेरो झ्याल बाहिर कराउने चरा अनि मेरो मोबाइलमा लगाएको अलार्म, आजभोलि म देखेर झर्किंदो हो। रिसाउँदो हो, मनमनै गाली गर्दो हो, अनि भन्दो हो आफूलाई सुख भएपछि अरुको मतलब नगर्ने? हुनपनि अन्याय नै भएको छ। म सधैँ उनीहरुकै सहायतामा उठ्ने गरेको थिए। आजभोलि उनीहरुलाई वास्ता नगरी घण्टौसम्म सुतिदिन्छु। यसको मूल कारण लकडाउन नै हो।

दैनिक जीवनसंग अपरिचित भएर म लकडाउनसँग परिचित हुन थालिसकेँ। यही लकडाउनले गर्दा मैले आफ्ना रुचिहरू पनि गहिरिएर चिन्न थालेको छु।आज धेरै दिनपछि म र छिमेकीको छोरी आ-आफ्नो कौसीमा एकैपटक निस्कनु संयोग नै मान्नुपर्छ। एकअर्कालाई देखेर हामी मुसुक्क हाँस्यौ।मैले नै मुख खोलेँ, ‘कस्तो हुँदै छ त लकडाउन जिन्दगी? उसले मुख बिगार्दै भनि ‘झ्याउ छ यार! पिंजडाको चरा जस्तै हाल भाको छ।’

यतिकैमा आमाले बोलाउनु भयो भनेर ऊ भित्र गइ। तर उसकाे कुरा सुने पश्चात मेरो मनमा कुरा खेल्यो पिंजडाको चरा …..?

कसरी हामी अनि पिंजडाको चरा एउटै हुन सक्छौं ? यो त चराप्रति गरिएको अपमान हो। म सहन सक्दिन यो कुरा। उनीहरू कसरी आफूलाई पिंजडाको चरासँग दाँज्न सक्छन्? यो सरासर गलत हो।

के तिमीहरू जस्तै आफ्नै परिवारसँग हाँसखेल गर्दै बस्न पाएको छन् त ती चराहरुले? के तिमीहरू जस्तै आफूलाई मन पर्ने खाना खान पाइरहेका होलान् ती चराहरुले? के तिमीहरू जस्तै आफ्नै घरको छानो मुनि बस्न पाएका होलान् त? त्यो आफ्नो शरीर मात्र अट्ने फलामे बार भित्र कुञ्जिएको छैनन् होला त? के तिमीहरूले जस्तै आफ्ना मन पर्ने साथीभाइसँग भिडियाे च्याट गर्दै दिन काट्न पाएका होलान् तिनले?

 अलिकति विचार त गर, आफूलाई कोसँग दाँज्दै छु भनेर!

त्यो आफ्नो घर भत्किएको चरा। त्यो परिवार उजाडिएको चरा। त्यो गन्तव्यबिहिन चरा। त्यो पखेटा फिँजाउन बिर्सिसकेको चरा।

कति निरिह छ मान्छे आफ्नो समस्या सानै भए पनि ठूलो देखाउँछ। तर अझै पनि त्यो चरालाई हावासँगै उड्न दिने हिम्मत देखाउँदैन। यो त आफू अरु भन्दा शक्तिशाली छु भन्ने घमण्ड मात्र हो तर यो घमण्डको कुनै तुक छैन। आफू स्वतन्त्र भएर बाँच्नु पर्छ भन्ने सोच भएको व्यक्तिले अरुको स्वतन्त्रता पनि त हेर्नु पर्यो, बुझ्नु पर्यो, अनि महसुस गर्नु पर्यो।

यस्तो अवस्थामा ती अवाेध प्राणीहरुको मजाक नउडाउ। बरु पिंजडा भित्र भएका प्राणीलाई उडाउ। कतिपछि वातावरण स्वच्छ भएको छ उसलाई पनि स्वच्छ वातावारणको स्पर्श गर्न देउ।

हामी लकडाउनमा छौं, खुसी छौं। सबैको साथमा छौं। यो मौकाको भरपूर सदुपयोग गरौं। हामी घरभित्र हाम्रै लागि छौं । अरु कसैको लागि छैनौं। त्यसैले पिंजडामा होइन हामी त हाम्रो सानो परिवार रुपी संसारमा छौं।

सधैँ झ्याल बाहिर कराउने चरा र मोबाइलको त्यो अलार्मले जति गाली गरेपनि म त्यसैमा रमाएकी छु अनि थुप्रै ज्ञान पनि प्राप्त गर्दैछु।

हो! म १ महिना देखि लकडाउनमा छु र धेरै कुरा सिक्दै छु । किनकि मेरो घर मेरो पहिलो पाठशाला हो।