मेरो घर अगाडि हुँदै गएको सिद्धार्थ राजमार्गले मलाई खाेजिरहेकाे होला! दिनहुँ आउने मान्छे किन आएन भनेर। मेरो मोटरसाइकल दिनहुँ कुदिरहन्थ्यो, तर नचलेको धेरै भयो। मलाई किन चलाएकोे छैन भन्दो हो त्यसले पनि। निराश हुँदो हो कि खुसी हुँदाे हाे ! मौन एकै ठाउँमा बस्दो हो। त्यो झोला दिनहुँ बोक्ने गर्थें, जसको फिताले आज मलाई किन अकंमाल गरेन भनेको होला। त्यो मेरो अफिसको चाबी! त्यसमा खिया लागिसक्याे होला! त्यो मेरो सधैँ बस्ने कुर्सी जसले अहिले आराम पाएको होला ।
नियमित भएको बेलामा बिहान उठ्यो मर्निङ वाक गयो, नुहायो, खाना खायो अनि अफिस गयो। फिल्ड गएकाे दिनबाहेक यसरी नै बित्ने गर्थ्याे। लकडाउनकाे सुरुसुरुमा बिहान ८:३० बजे नै खाना खान मन लाग्ने। त्यो झोला बोक्न मन लाग्ने। त्यसैले त झोला अहिले पनि पलङको छेउमा नै राखेको छु। बन्द कोठा, पारिवारिक समय अनि घरैबाट नियमित काम।
अब त बानी परिसकेको छ। म एउटा गैर सरकारी संस्थाकाे फिल्ड संयोजकको रुपमा काम गर्छु। अहिले अफिसका सबै कामहरु घरमा नै बसेर गर्ने बानी परेको छ। घरमा इन्टरनेटको सुविधा भएको कारणले काममा कुनै बाधा पुगेको छैन। फोन र नेटबाटै सबै काम हुन्छ। सबै स्टाफहरुलाई फोन गरेर उनीहरुले गरेको गतिविधिबारे थाहा पाउने, सहयोग गर्ने काम मुख्य छ। अर्काे स्वास्थ्य संस्थाका विभिन्न तह र अन्य सरोकारवाला निकायसँग समन्वय र कुराकानीमा पनि दिनहरु बितेका छन् । यो पनि कामै भित्र पर्छ।
घरमा बसेर काम गर्दा अफिस जाँदा र आउँदा लाग्ने समयको बचत भएको छ। धेरै समय अगाडि ल्यापटप राखेर अफिसियल काममा नै बितेको छ। यस समयमा अनलाइन कोर्स गर्ने किताव अध्ययन गर्ने, पुराना साथीभाइसँग मेसेन्जरमा कुरा गर्ने गरेर पनि केही समय बितेको छ । बिपद व्यवस्थापनमा केही तालिम लिएको र अहिले थोरैथोरै अध्ययन गरेको छु। तालिमले सबै जना धैर्य र एकजुट भएर विपदकाे सामना गर्न सिकाउँछ।
कोरोना भाइरसको यो माहामारीमा मुख्यत: सामाजिक दुरी कायम गरेर कोभिट १९ लाई जित्न सकिने कुरालाई मैले पनि पूर्णत: आत्ससात गरेको छु । सामाजिक सन्जाल र आपसी कुराकानीमा भएका अनुभवले हेर्दा कतै कतै दम्भले जितेको छ भने कतै कतै काँचो अनुभवले काममा ढिला सुस्ती भएको छ। यस समयमा हामी सबैको सुरक्षाका लागि स्वास्थ्यकर्मीले अगाडि सरेर जे जति कामगरिरहनु भएको छ त्यसलाई हृदयबाट नै सबैले धन्यवाद दिइरहेका छन् । मेरो पनि सुरक्षाकर्मी, स्वास्थ्यकर्मी र सबै सहयोगी मनहरुलाई हार्दिक धन्यवाद।
