म खुब चिया प्रेमी । त्यसमा पनि दुध चिया । अझ यो लकडाउनले गर्दा झनै बिहान आँखा खुलेदेखि आँखा नअस्ताउँदासम्म दैनिक ५ -७ कप चिया पिउँछु ! यो डायरी भर्दै गर्दा पनि छेउको चियाको कप बेला बेला उठाउँदैछु ।
चिया धेर भएर हो कि निन्द्रा पनि ढिला लाग्छ ! हुन त यो लकडाउन पछि न सुत्ने ठेगान न उठ्नेको । सब रुटिन बिग्रिएको छ !
घरमा आमा र मात्र थियौ । लकडाउन पछि दिदि र भान्जी थपिएका छन् । एउटा भाइ छ । पेशाले घर बाहिरै बस्छ । म बाहिर (बिदेश ) छँदै बा बित्नु भयो । आमा एक्लै पर्नुभयो । पेशाले ईञिनियर भए पनि यो लकडाउन शब्द खासै सुनेको थिएन । बरु सटडाउन, ब्रेकडाउन खुब सुनेको हो !
यो लकडाउनको बेला आमासंग खुब समय बिताउँदै छु ।
सोध्छु – तपाईं कसरी सधैं यसरी बस्न सक्नुहुन्छ ? मलाई त बोर लागिसक्यो ।
आमा – तैले त्यही बेदेशबाट ल्याएको टिभी हेर्छु , टिभीमा जे गर्छ म पनि त्यही गर्छु ।
म – मतलब
आमा – टिभीका मान्छेहरु रोए रुन्छु । हाँसे हाँस्छु । तैले भनेको मानिनस् केरे । एउटा बुहारी भए त हुन्थ्यो नि । अब यो साल जसरी विहे गर ।
म ३२ ओटा दाँत देखाउदै भन्छु – हुन्छ, हुन्छ !
आमा – यसाे भनेको ५ बर्ष भाे !
बिद्या दिदिको ‘हेर्ने कथा ‘ म नियमित हेर्छु । अझ यो लकडाउन डयरी त सबैको नछुट्याइ पढेको छु । कहिले कोरोनाको समाचार पढ्छु । सविना कार्कीको कार्यक्रम पनि मलाई खुब मनपर्छ ।
अनि फेरि आमासंग गफिन्छु – कोरोनाले देश डुबाउने भो आमा । अझै लकडाउन थप्ने रे ।
आमा – यो कोरोना सोरोना केही होइन । मलाई त माओवादीले बन्द गर्या जस्तो लाछ । कुन चैं माओवादीले खान पाएन । त्यै भएर बन्द गर्या हो !
म हाँस्दै भन्छु – त्यसो होइन ।
हुन त आमालाई पछिल्लो समयमा टेलिभिजनमा आउने ‘आनन्दी’ शो खुब मन पर्छ । म पनि आमासंगै बसेर कहिलेकाहीँ त्यो कार्यक्रम हेर्छु । म हेर्न बसेपछि आमा सबै भागको बिबरण सुनाउनुहुन्छ । सब थाहा छ उहाँलाई ! आमालाई दोहोरी पनि खुब मन पर्दो रहेछ । रूची मानि मानि हेर्नुहुन्छ । समाचार त पटक्कै हेर्नु हुन्न । त्यो भएर होला यतिखेर बन्द भाको मात्र थाछ ! कारण थाहा छैन ।
आजकाल घर बसेर आमाको बानी थाहा पाउँदैछु। सुखदुख बुझ्दैछु । मनपर्ने, मननपर्ने कुरा जान्दैछु । आमाको मनको कुरा सुन्दैछु ।
आमा छोराको गफ त कहिल्यै सकिन्न । तर अब डायरी लेखेर चैं सकियो ।
मेरो चिया पनि सकियाे ।
अनि तपाईंले चिया खानु भयो त !!
