९ महीना आमाको कोखमा बस्दा बस्दा थाकेर म यो धर्तीमा जन्मिएको थिए। आमा को दुध खाँदा खाँदै थाकेपछि मैले पहिलो पटक अन्न खान सुरू गरेँ। बाल्यकाल कहिले बाबाको काँधमा पिसाब फेरेर र कहिले मायाले काखमा राखिरहेकाहरूको कपडा पहेँलै बनाएर, कहिले हाँसेर त कहिले रोएर, घरमा अनेक रमाइला र उटपट्यांग गर्दा गर्दै थाकेर म मेरा कलिला काँधहरूमा किताबको गह्राै भारी बोकेर अक्षर चिन्न स्कुल भर्ना भएको थिएँ।
मलाई स्कुलले क देखि ज्ञ सम्म सिकायोर अनि ह बाट हाँसो हुँदै अ बाट आँशु सिकायो । a देखि z सम्म सिकायो अनि ‘U’ for ups & ‘D’ for downs पनि सिकायो । म जे जे सिकाउँछ सिकिरहेँ। म थाक्दै थिएँ, तर म सिक्दैँ थिएँ। मलाई थाकेर पुगेको थिएन। मलाई थला पर्ने गरि थाक्नु थियो। हात्ती बोकेर हिडेँको कमिला जसरी।
उता समयले कोल्टो फेर्दै गयो, यता म भने मान्छेबाट मेसीन हुन थाले। चाबी घुमाएर छोडेको रोबट जस्तो। मेरो शरीरको कुनै कुनामा गिदि नामको केही थियो। जसकाे काम केबल किताबहरूमा अरूले लेखेर थुपारि दिएका हगेपादेका सबै Theories हरू रट्टा मार्नु पर्थ्यो। रट्टा मार्दा मार्दा म पनि त्यो पिँजडामा बसेर अरूको बोली रट्टा हान्दा हान्दै आफ्नै आवाज बिर्सिएको सुगा जस्तो भएको थिए। मान्छे बोल्दा म पनि मान्छे हुन्थेँ। जनावर कराउँदा म पनि जानवर हुन्थे । एकदम शून्य, बिच बाटोमा नक्सा हराएको बटुवा जस्तो ।
अब मेरो मनस्पटल थाकिसकेको थियो। सुगाको जीवन त्यागेर म बारी उधिन्ने साँढे भएको थिए। भारी बोक्ने गधा भएको थिए। दुईचार बिस्कुटको आशमा दैलो कुरेर भाउ – भाउ गर्ने कुकुर भएको थिए। कामको चक्करमा कामबासनाको सुगन्ध बिर्सिएको कठोर पुरूष भएको थिए। म केबल म हुन सकेन। तर धेरै भए। स-साना टुक्राहरूमा विभाजित भए। जसरी बाईसे – चौबिसे राज्यहरूमा नेपाल विभाजित थियो।
* आमाको सपना र बाबा को जिम्मेवारी बोकेको नालायक छोरा भएँ।
* अंश थाप्न मात्र जन्मिएको निकम्मा भाइ भएँ।
* मलामीमा काँध थाप्न नसकेको छिमेकी भएँ।
* श्वास रोकेर उनको अक्सीजन जुटाउने प्रेमी भएँ।
* आफ्नै हड्डी पोलेर उनीहरूलाई न्यानो बनाउने साथी भएँ।
* पसीना बेचेर साहुको लागि सुगन्धित अत्तर किन्ने कर्मचारी भए।
* नागरिकताको ऋण तिर्न नसकेको हरामी जनता पनि भए।
उफ्, म के हुनु पर्थ्यो, के भएँ ?
अहिले म सुत्दा सुत्दै थाकेको छु । अहिले म उठ्दा उठ्दै थाकेर सुत्छु। अनि सुत्दा सुत्दै थाकेर फेरि सुत्छु। हो, म खाँदा खाँदै थाकिरहेछु। म पिउँदा पिउँदै थाकिरहेछु । झेल्दा- झेल्दै थाकिरहेछु। आजलाई जिउँदा जिउँदै थाकिरहेछु । भोलिको पर्खाइमा थाकिरहेछु। म मेरो अस्तित्वको खोजीमा थाकिरहेछु । म थाक्दा थाक्दै थाकिरहेछु। 🥴
