कोरिया कथा

समय चक्रले आज मान्छेलाई भयभीत बनाएको छ। चितामा पुग्ने चिन्ता कतिसम्म कहाली लाग्दो हुने रहेछ भन्ने अनुभव गर्न पाइयो । जान्न पाइयो। मानव जातिले रोग, भोक, शोक सबै सिर्जना गर्यो। कल्पना गर्दागर्दै जहाज बनायो। चन्द्रमामा पुग्यो। तर याे सब बनाउँदा बनाउँदै पनि धनी र गरिब पनि बनाइ राख्यो। त्यही गरिबीको खाल्डो भित्र फसेर म दक्षिण कोरिया पुगेको हुँ। अहिलेको विश्व संकट कोरियामा भोग्दैछु।

व्यस्त समय, सफा र सुन्दर जता हेर्यो उतै मन लोभिने सुन्दरता देख्दा मैले मनमनै भने ‘आज भन्दा चार वर्ष अगाडि सोचेको थिएँ भाग्यमा भएरै मैले यो जुनीमा स्वर्ग देखेँ ।’ आफ्नो देशलाई धेरैले कविताका हरफमा स्वर्गको टुक्रा भनेर वर्णन गरेको रत्तिभर चित्त बुझेको थिएन त्यो बेला। अहिले लाग्छ म गलत थिएँ । आफ्नो देश जस्तो अरु केही नहुने रहेछ। संकटमा पहिलो सम्झना देशकै आउने रहेछ। घरपरिवारकै यादले सताउने रहेछ।

सुख र दुख नभइ जिन्दगी सायदै कसैको चल्छ। यता आएपछि मेरो पनि यस्तै रुपले जिन्दगी चल्दैछ । करिब २ महिना अगाडि आश्चर्यजनक तवरले सुनिएको शब्द ‘ कोरोना’ले भयभीत बनायो । त्यसको केही दिन पछि म कार्यरत कम्पनीको काम घट्दै गयो। रोग भन्दा नि बेरोजगार भइएला कि भन्ने चिन्ताले मन मडारियो। त्यसै ताका कोरोनाले कोरियाको थेगु सहरमा महामारीको रुप लिँदा मन एक किसिमले आतंकित भयो। दिनदिनै संक्रमितको संख्या बढ्दै जाँदा अनुहारमा पिडा लुकाए पनि मन हलुङ्गो हुने अवस्था थिएन । लाग्यो, पहिलो प्राथमिकता ज्यान नै हो। बाँच्नु पर्छ।

कोरियन सरकारले अपनाएको उच्च सतर्कताका कारण इटली, स्पेन, बेलायत, जर्मन, अमेरिकामा जस्तो महामारी नफैलिए पनि शान्तिको अवस्था अहिले पनि छैन यहाँ। कोरियावासी नेपालीलाई आफूखुसी आवतजावत गर्न मिल्ने वातावरण छैन। कोरियन नागरिकलाई पनि हाम्रै जस्तो हाे । अहिले त आफ्नै देशमा पनि कोराना संक्रमितको संख्या बढ्दै गएकाले आफ्नो भन्दा घरपरिवारको चिन्ता बढ्न थालेको छ । विकासको चुलीमा चढेको देशलाई त यतिसम्म अप्ठ्यारोमा पारिरहेको छ भने हाम्रो देशको हालत के होला! यहाँ साना तथा मझौला कतिपय कम्पनी बन्द नै हुन पुगे। हाम्रै दाजुभाइहरु पनि रोजगारी गुमाउने अवस्थामा पुगिसकेका छन्। बाहिर निस्केर सहजै अर्को ठाउँमा काम खोज्ने, बुझ्ने अवस्था छैन। उच्च सतर्कता छ । कोरियामा लकडाउन नै त गरिएको छैन।तर नागरिक चेतनाको स्तर राम्रो भएकाले एक हिसाबले देश आफैँ लकडाउन जस्तै छ भन्दा पनि हुन्छ।

नियमित काममा हामीले निस्किनु नै पर्छ। पूर्ण ठप्प बनाएर देश चल्ने अवस्था पनि छैन होला। कोरियन नागरिकको सिको गर्दै कोरियामा मजदुरी गर्ने अर्को देशका मजदुरले पनि आफूलाई सुरक्षित राख्दै आएका छन्। फुर्सदको बेला ‘लकडाउनमा नेपाल आज यति औं दिन’ भन्दा एक खालको चिन्ता मनमा आइहाल्छ । तर कोरोनाको प्रकोप हुँदा र अन्य अवस्थामा कोरियाली हाम्रो दैनिकीमा भने खासै फरक भएको छैन ।