महामारीले ठप्प पारेको राजधानी भित्रको ३५ औ दिन। दिनहुँ ज्याला मजदुरी गरेर परिवार चलाउनेको कथाले सधै मन पिरोलिरहेको त हुन्छ नै , तर खै के नमिले नमिले झैँ आभास हुन्छ । समयमा अफिस पुग्न पर्ने हतारो छैन हिजो-आज। त्यसैले मन परेको किताब पढ्ने, लेख्न मन लागे लेख्ने, व्यस्त शहरभित्र आफै पनि यति व्यस्त भइन्थ्याे कि नजिकका मान्छेहरुसँगकाे कुराकानी पनि पातलिएकाे थियाे। हिजोआज सबैसँग कुराकानी हुन्छ।आराम कुशल जान्न पाइन्छ। अनलाईन गेम खेल्ने साथीभाइ भएकाले राति सुत्ने सेड्युल चाहिँ बिग्रेको छ।
आज पनि सदा झै अबेर उठे। शुसिल (माहिली बहिनी) ले भान्छामा गुन्द्रुक – माम अनि साँधेको बन्दाको अचार बनाएर तयार पारि सकेकि थिइन्। आमा पनि युट्यबमा प्रोग्राम हेर्दै हुनुहुन्थ्यो। हिजो आज यो महामारीको सन्त्रासले गर्दा आरामदायी दैनिकि चलिरहेको छ। तर मनमा चाहिँ कता कता दुखिरहेको, पोलिरहेको, घोचिरहेको जस्तो लागिरहन्छ। दिनानुदिन देश भित्र या देश बाहिर कोही न कोहीले आफ्ना आफन्त गुमाइरहेको खबरले मन स्तब्ध बनाउँछ। जताततै मृत्युको खबरले छटपटी बढाउँछ।
देशको हालत यस्तै त छ नि। तर मेरो दैनिकि चाहिँ सकुशल नै छ। म र मेरो सबै परिवार ठिकै छम्। तर पहाडमा हजुरमुवालाई सम्झेर चाहिँ चिन्ता लागिरहन्छ। गोरि ( साहिँली बहिनी) अनलाइनमा जुम प्रबिधिद्वारा छलफल गर्दै पढ्छिन्। समृद्दि (कान्छी बहिनी) सात कक्षाको जाँच सकाएर आजकल टिभी रिजर्भ गर्छिन्। कैलेकाहीँ दिदीबहिनी मिलेर हामी पनि बिभिन्न प्रकारको परिकार बनाएर रमाइलो गर्छौ। अनि लोक भाका सुन्ने अनि नाच्ने गर्छाै। सबै जना मिलेर टिभीमा समसामयिक समाचार हेर्छौ। पूर्वेली भाकामा आमा पनि रमाउनु हुने भएकाले मिठा मिठा पूर्वेली भाका पनि सुन्छौ । वाक्क लाग्यो भन्छन् धेरैले। तर यसरी सधैँ घरमा बसेर आनन्दको दिन बिताउने दिन फेरि कहिल्यै जुर्ला कि नजुर्ला। अहिले प्रकृतिले नै भनुम् या जे भनुम् परिवारको साथ बस्ने रमाउने समय पाएका छाै। यस्तो दिनबेलाको सही सदुपयोग गर्नुस है तपाइहरु पनि।
हेर्ने कथाका सबै एपिसोडहरु हेर्दैछु। भुटानी नेपालीको कथा प्रसारण हुने आशामा आज यो मेरो दैनिकी लेखेर पठाउने इच्छा जागेर प्रयास गरेकी छु। पक्कै पनि हजुर सम्म आइपुग्नेछ।
