कास हिँडेरै पुग्ने गन्तव्य हुँदाे हाे…..

काेराेना कहरको बेला याे विरानाे सहरबाट तपाईं सम्पूर्णमा नमस्कार।

विश्वकै शक्तिशाली अनि विकसित राष्ट्रमा पाइला टेक्न पाएँ भनेर जिन्दगीमा कहिल्यै फुर्किनँ। हाे, याे पक्का सत्य हाे। प्रवासी भएदेखि परिस्थितिले मानिसलाई दासी बनाउँछ भन्ने कुरा यकिनमा परिणत भएकाे छ। जीवन संघर्षमय हुन्छ भनेर सबैलाई भने पनि संघर्ष गरेर कहिल्यै नहारेका ती विगतहरु वास्तवमै आ…हा थिए। अहिले म आफ्नाे जीवन बलिरहेकाे एक मैन बत्तिसँग तुलना गर्न बाध्य छु। आफू नै हडबडाए आफ्नाे आडमा ढाडस मार्नेहरुकाे अवस्था के हाेला भन्ने डरले सधैं आफैँलाई ढाट्ने गरेकी छु।
प्रवासी भएकाे २ वर्षपछि जन्मभूमि नेपाल फर्किने तय भइसकेकाे थियाे। आज सम्म समेटिएका तितामिठा पलहरु आमा-बाबासँग साट्न पाइन्छ। साथीसंगीहरुसँग भेटघाट रमाइलाे गर्न पाइन्छ। अधुराे सामाजिक कार्यहरुलाई पूर्णता दिने याेजना अनि अरु के के योजना मनभरि थिए। भाैतिक शरीर यहाॅं भए पनि मन, मस्तिष्क नेपाल पुगिसकेकाे थियाे। म खुसी थिएँ ।आफ्नाहरुकालागि किनिएका उपहारहरु दुई झाेला टन्न पारेँ। अफसाेच संसार नै काेराेना भाइरस संक्रमणका कारण तनावग्रस्त बन्न पुग्याे। हवाइ यात्राहरु दिन प्रति दिन रद्द हुँदै गए। विभिन्न देशहरुमा धेरै मानिसहरुले अकालमा ज्यान गुमाउन पुगे। बिरामी भएर अस्पताल भर्ना हुन थाले।

त्यस्तैमा केवल एक हप्ता मात्रै बाँकी थियाे ‘तिम्राे हवाइ टिकट रद्द भएकाे छ’ भन्ने खबर आयाे। जिन्दगीमा जे पर्ला पर्ला जान्छु जान्छु भन्ने थियाे। तर, सकिन। कास हिँडेरै पुग्ने गन्तव्य हुँदाे हाे त ! प्रवासी भएकै कारण छाेरी आउँदै छ भन्ने खुसीले फुर्किएका बाबा, आमाकाे मुहारमा फेरि न्यास्राे भरिदियाे याे बैमानी काेराेनाले।

सामाजिक संजालहरुमा तिव्र गतिमा आइरहने समाचारहरुले यसै त्रसित बनाइरहन्छन् । हामी त जे जस्तै भए पनि विकसित देशमा छाैं। संक्रमण भइहाले पनि सही उपचार पाउनेछाैं । जसरी पनि बाच्छाैं हाेला भन्ने लाग्छ। तर ,मेराे देश त्यति विकसित छैन। हाम्रा आफ्नाहरुलाई संक्रमण भइहाले के हाेला भन्ने सुर्ताले तनाव हुन्छ। यस बिषम परिस्थितिमा परिवारसँग हुन नसक्नुकाे पीडा त कति कति।