कोरोनाले सिर्जनशील बनायो

अहिले मेरो दिनचर्या विल्कुल फेरिएको छ । बिहान ६ बजे उठ्ने मान्छे, ५ बजे नै उठि सक्छु ।  बिहानभर कफी सपमा गफ लडाउँदै बस्ने मान्छे ६ बजे नै रेडियोको कार्यालयमा हाजिर । म रेडियोकर्मी ।

अरूले सामाजिक सञ्जालमा दिन कटाउन गाह्रो भयो भन्ने स्टाटस, फोटो हालेको हेर्दा अचम्म लाग्छ । साँच्चिकै भनेको हो कि, ख्याल ख्याल जस्तो लाग्छ । पहिला पहिला मलाई पनि समय बढी हुन्थ्यो । के गरुँ, कहाँ जाऊ जाऊँ जस्तो । तर आजभोलि म असाध्यै व्यस्त हुन थालेको छु । भोलिको योजना आजै नबनाए सोचेको काम नै भ्याउँदिन । सुरूमा समय मिलाउन अलिकति गाह्रो भयो । तर अब त उठ्ने, खानेदेखि बैठक गर्ने कार्यक्रम चलाउनेसम्मका सबै कामकाे लागि टाइमटेबल टक्क मिलेकाे छ । दुई चार मिनेट तलमाथि पर्ला नत्र सब ठ्याकठ्याकी मिल्छ ।

दिउँसो विभिन्न कार्यक्रम, गोष्ठी, तालिममा बिताउने समय अहिले रेडियोका साथीहरूसँग काम गरेर बित्छ । कहिले समाचारका साथीहरुसँग बसेर योजना बनाउँछु । कहिले कार्यक्रमका साथीहरूको कुरा सुन्छु । 

यस्ताे बेलामा रिपोर्टिङ गर्न बाहिरफेर हिड्न मिलेन । त्यसैले रेडियाेभित्रै बसेर कसरी लोकप्रिय र सन्देशमूलक कार्यक्रमहरु बनाउने भनेर योजना बनाउनमा व्यस्त हुन्छु । साथीहरुसँग राष्ट्रिय, अन्तराष्ट्रिय विषयमा छलफल, बहस गर्ने समय पनि निस्किएकै छ । कोरोना भाइरसले सामाजिक, आर्थिक र विकासमा पारेको प्रभावको बारेमा अध्ययन गर्ने अवसर पनि मिलेकै छ ।  लकडाउनको अवधिमा हिजो नदेखेका अथवा याद नगरेका धेरै कुराहरूमा अहिले सम्भावनाहरु मात्रै देख्दैछु ।

अहिले बुझ्दैछु सबैभन्दा महत्वपूर्ण कुरा चैं समय व्यवस्थापन रहेछ ।

आफ्नैलागि पनि अलिकति समय निकाल्ने गरेको छु । पहिला पहिला किनेर पढ्न नभ्याएका पुस्तकहरु पढ्ने समय मिलेको छ । उतिबेला पढ्न फुर्सद चाहिन्थ्यो ।  तर, अहिले पढ्नैको लागि भनेर दिनमा २ घण्टा समय छुट्याएको छु । सुनेका, तर नहेरिएका पुराना फिल्महरु हेर्न पनि समय निकाल्छु । उब्रेको समयमा २ वटा कविता पनि लेखे । लेखिएका कविता सञ्चारमाध्यममा प्रकाशित पनि भइसके ।  अब विस्तारै पुस्तक लेख्ने योजना पनि बुन्दैछु । हेराैं के हुन्छ ! 

घरमा माइला दाइको २ वटी छोरीहरू छन् । उनीहरूसंग समय बिताउन पनि भ्याएकै छु । समाज र बाह्य ज्ञानको कुरा गर्छु । उनीहरूलाई कोर्षबाहेकका किताबहरु पढ्न पनि सिकाउँदैछु । लकडाउन नहुँदा, बिहान दिउँसो साथीहरु भेला पारेर, अनावश्यक गफ लडाएर, कफि खाएर, पैसा खर्च गरेर, समय बिताउनुभन्दा अहिले यी साना साना नानीहरुसंग समाज र संस्कारका कुराहरु गरेर समय बिताउन मज्जा हुँदो रहेछ । अनि अग्रजहरूबाट इतिहासका कुरा सुन्दा बेग्लै आनन्द मिल्दो रहेछ । यस्तै गर्ने कोसिसमा मेरो समय बित्दैछ । 

अहिले धेरैले ‘वर्षमा एक हप्ता लकडाउन हुनुपर्ने रहेछ’ भनेको पनि सुन्छु । अनि कतिपय चै कोरोनालाई दोष दिएर आफ्नो समय बर्बाद भयो भन्नेहरू पनि भेट्छु । मलाई त यो सब बहाना मात्रै हो जस्तो लाग्न थालेको छ । चुनौती र समस्याले नयाँ अवसर सिर्जना गर्छ भनेर सुनेको थिए । अहिले आफ्नै जीवनमा लागू गर्दैछु । विकल्पको खोजी गरे भेटिदो रहेछ । उर्जावान बन्न सकिदो रहेछ । म हिजोआज यस्तै कुराहरू सिक्दैछु । र कसरी हुन्छ आफ्नो दिनलाई फलदायी बनाउने भन्नेमै ध्यानमग्न छु ।   तपाईको समय चैं कसरी बित्दैछ नि !!