खोइ सुरुवात पो कसरी गरुँ

म जस्तै लाखौं परदेशीहरुको व्यथा एउटै छ। झन् यो अवस्थामा मलाई जस्तै अरुलाई पनि त भयो होला। युएई को दुबईमा आएर निर्माण कम्पनिमा लागेको पनि छ बर्ष हुन लाग्यो। थुप्रै सपना बोकेर अरु लाखौं युवाजस्तै खाडी छिरेको पनि डेढ दशक हुनै लाग्यो। कहिले कतार, अहिले युएई। 

यहाँको अवस्था लगभग सामान्य जस्तै छ। सबै सतर्क छन्। थुप्रै सेवा प्रदायक कम्पनि लकडाउनको मारमा छन् । कैयाैं मित्रहरु बेतलबी बिदा बसेका छन। निर्माण कार्य रोकिएको छैन तर उच्च सतर्कताको साथ। सरकारी निकायको कडा निगरानी छ। नियमित स्वास्थ्य परिक्षण हुन्छ। हजारौं कामदार दिन र रातको सिफ्टमा काम गरिरहेका छन। कामदारहरुको स्वास्थ्य र सुरक्षाको जिम्मेवारी हाम्रो निकायको छ । त्यसैले पनि हरेक ग्रुपहरुमा जानुपर्छ। उनीहरुको समस्या हेर्नुपर्छ। यसरी धेरै मान्छेहरूसँग प्रत्यक्ष सम्पर्क गर्नु पर्ने भएकाले संक्रमण हुने खतरा मलाई झन् बढी छ। तैपनी म, सतर्क छु र बढो सावधानीपूर्वक काम गरिरहेको छु । यहाँको पुर्वाधार र स्वास्थ्य सेवा र तयारी प्रति पनि मलाई विश्वास छ । यहाँको आकस्मिक स्वास्थ्य सेवाको बारेमा धेरै नजिकबाट बुझ्ने अवसर पनि पाएको छु र सहकर्मी मित्रहरुलाई बुझाउने पनि गरेको छु। 

यहाँको प्रेस मिडिया सरकारको निगरानीमा भएकाले भ्रामक समाचार र गलत तथ्यांक र सूचना प्रेषित गरे कडा कार्यवाही हुन्छ। यहाँसम्म कि तपाईंको आफ्नै गाडी दुर्घटना भयो र सामान्य डेन्ट मात्र भएको फोटो खिचेर सामाजिक संजालमा हाल्न पनि पाउनु हुन्न। उता आफ्नो देशमा चै नानाथरीका भ्रामक समाचार, व्यंग्य हेर्दा दिक्क पनि लाग्छ। 

परिवारको चिन्ताले राम्रोसंग निद्रा पनि लाग्दैन। नेपालमा कोरोनाको महामारी ह्वात्तै देखियो भने के होला? सम्झेर आत्तिन्छु । न त कुनै गतिलो पूर्वाधार छ। न आकस्मिक सेवा नै । सामान्य रुघाखोकीको बिरामीले पनि उपचार पाउँदैनन्। झन् कोरोना आशंका गरिएका बिरामीको हाल के होला । नीजि अस्पतालहरूले सामान्य रुघाखोकी निमोनियाका विरामी पनि नलिने खबर सुनेर डराएको छु । सरकारलाई दोष दिंदा र यो वृत्तान्त प्रकाशित गर्दा कतै हेर्ने कथा नै कारवाहीमा पो पर्ने हो कि?

नेपाली समाज फेरिंदै छ। नैतिकता बिस्तारै हराउँदै छ। संकटको अवस्थामा पनि निजि स्वार्थपुर्तिको लागि कालाबजारी जिब्रो काडेर बसेका छन। हुन त थुप्रै बंद, हडताल, चक्का जाम, संकटकाल, नाकाबन्दी संग जुधेको हामी सहनशिल नेपाली हो। तैपनी सोच्न बाध्य छु, दैनिक ज्यालादारी गर्ने मजदुरहरुको अवस्था कस्तो भएको होला? भारतीय सिमानामा अलपत्र हाम्रा नागरिकको जिम्मा कस्ले लिने? 

श्री पशुपतिनाथले हामी सबैको कल्याण गरुन् ।