झारखण्ड जम्शेदपुरकाे खबर

मास्टर्स पढाइको सिलसिलामा करिब डेढ वर्ष पहिले म भारतको उत्तराखण्ड आएको थिएँ । याे पश्चिम नेपालबाट नजिकै पर्छ। म करिब आठ महिना अघि नेपालको पूर्वीय सिमानाबाट नजिक पर्ने झारखण्ड राज्यको जम्शेदपुरको टाटा स्टील प्लान्ट आए। हाम्राे कम्पनीमा थोरै कामदार राखेर काम भने सुचारु राखिएको छ। बाँकी कामदारलाई घरबाट काम गर्ने व्यवस्था मिलाइएको छ। कसैलाई छुट्टी पनि दिइएको छ।

यहाँ स्कुल, कलेज, सपिङ मल, होटेल  रेस्टुरेन्ट, जिम खाना, रेल्वे सेवा, हवाइ सेवा सबै बन्द छन्।  रासनका दोकानहरु प्रत्येक दिन बिहान करिब तीन घण्टाका लागि खुल्छन्।  प्रहरीका  भ्यानहरु साइरन बजाउँदै गस्ती गरेको र खाद्यान बोक्ने ट्रेनको आवाज बाहेक अरु आवाज नसुनिएको धेरै भयाे। यसबेला यहाँ खाद्यान्न महँगाे भएको छ। तरकारी, माछा, मासु, अन्डाको भाउ बढेको छ। तर बढेको मूल्यमा गुनासो नगरि सामान किन्नु पर्ने वाध्यता छ।  कम्तिमा यति त उपलब्ध गराएका छन् भनेर।

म पनि अहिले कार्यालय गएकाे छैन। कम्पनी जान नपाउँदा रिसर्चको काम ठप्प जस्तै छ। यस्तो बेलामा बिरानो शहरमा एक्लै बस्दा घरपरिवारको खुब चाख लाग्दो रहेछ। हुन त घर जान समय नमिलेको पनि होइन । लकडाउन थोरै समयका लागि नै हुने हाेला जस्तो लागेर यतै बसेर कोरोना विरुद्दको लडाईं लड्ने विचार गरेँ। अहिले नेपाल-भारत सीमामा घर फर्कनेको बिचल्ली भएको सुन्दा एकातिर नरमाइलो लाग्यो भने अर्कोतिर  धन्न आफू जोगिएछु भन्ने पनि लाग्याे ।

त्यसो त दिनैपिच्छे घरपरिवार, आफन्तजन र साथीभाइसँग इन्टरनेटमा कल हुन्छ। तर पनि सँगै भएजस्ताे कहाँ हुनु। यस्ताे बेलामा अचम्मै न्यास्रो भने लाग्दो रहेछ। तर सकेसम्म मनलाई सम्हाल्छु। एकै ठाउँमा बसिरहँदा आलस्य हुने हुँदा कोठाभित्रै गर्न सकिने ब्यायाम पनि गर्छु। महामारीका बारेमा जानकारी लिँदा विश्वसनीय श्रोतबाट मात्र लिने गरेकाे  छु।  बाँकी समय ज्ञानगुनका किताब पढेर, राम्रा सिनेमा हेरेर  बित्छ।

अहिले विज्ञानले ठूलै प्रगति गरिसकेको छ।  संसारभरि विभिन्न रिसर्च संस्थामा बैज्ञानिकहरु कोभिड – १९ विरुद्द खोप बनाउन दिन दुई गुना रात चार गुना गरि कम गर्दै छन्। कति खोप परिक्षणमा पनि छन् । आशा छ छिट्टै नै कोरोना विरुद्दको खोप पत्ता लाग्नेछ र यो संसारभरि नै याे सजिलै पाइनेछ।

भूकम्प, बाढीपहिरो, युद्द, हिंसा, महामारी जस्ता घटनाहरु मानव जातिले सुरुदेखि नै भोग्दै र देख्दै आएको हो।  यसले अर्थव्यवस्था,  संस्कृति,  चालचलन, रितिरिवाज,  मूल्यमान्यतामा सानो वा ठूलो धक्का दिएर नै जान्छ। यस्तो आपतविपदको घडी भनेको समाजको ऐना हो । जसले हामी प्रत्येकको सामर्थ्य झल्काइदिन्छ।  हामीले यस्ताे बेला माया, सहृदयता, निस्वार्थपन जस्ता मानव धर्मलाई पालना गर्नु जरुरी हुन्छ।