गृहिणीलाई बोझ !

भोगाइका थुप्रै दुख सुखका थुङगाहरु छन् तर शब्दमा उनेर पेज भर्न गाह्रो भयो । पहिलो पटक यो डायरी लेख्ने प्रयास गरेको छु । स्कूल पढ्दा दैनिकी लेखेको बाहेक कहिल्यै लेखेको थिएन ।

लकडाउनको बेला पनि हामी महिलालाई भने अरुकै चिन्ता ।

कोरोना भाइसरको सङक्रमण बढेका कारण लकडाउन भएको पनि एकहप्ता बितिसक्यो । हामी सबैले लकडाउनको पहिलो अनुभव गरिरहेका छाैं । तर महिला आमा, दिदी, बहिनी र जो मजस्तो गृहिणी छौ, हामीलाई यो लकडाउनले झनै कामको बोझ थपिदिएको छ । 

हामीलाई हिजो पनि आफ्नो भोक, तिर्खा र चिन्ता भन्दा अरुको भोक, तिर्खा र प्यासको चिन्ता हुन्थ्यो, हुन्थ्यो । यो लकडाउनको बेला पनि आफ्नो भन्दा अरुकै चिन्ता छ । आफू बाँच्नेमा होइन अरुलाई कसरी बचाउने, स्वस्थ राख्ने त्यसकै चिन्ता बढी । 

म अहिले पनि बिहान ५.३० बजे उठ्छु र घरको सबै काम गर्छु । घरको सरसफाई, कुचो कसिङगर र परिवारका सबैलाई चिया, तातोपानी र खाजाको व्यवस्थामा तल्लिन हुन्छु । अनि कोरोना भाइरसको सङक्रमणले बुढाबुढी केटाकेटीलाई छिटो भेट्छ भन्ने दिमागमा आउँछ र बुढाबुढी बाबा आमालाई सम्झिन्छु । टाढा हुनुहुन्छ गाउँमा एक्लै पनि हुनुहुन्छ । दैनिक एकपटक बाबा ममीलाई फोन गर्छु, हात धोइरहन सम्झाउँछु । यता छोराछोरीले, बा नउमालेको चिसो पानी पो खान्छन कि भनेर पानी उमाल्छु । चिसो खानेलाई चिसो, तातो खानेलाई तातोको व्यवस्था गर्छु ।  दाल र गेडागुडीको सुपहरु फकाइ फकाइ खुवाउँछु । समय समयमा सावुन पानीले हात धुन लगाउँछु । चिसो पानीले नुहाउन दिन्न । तातो पानी ठिक्क पारिदिन्छु ।

 कुनै बेला त आफैलाई लाग्छ म कति मूर्ख छु । मैले आफ्नो ख्याल चैं कहिले राख्ने ? परिवार, छोराछोरीलाई स्वस्थ्य राख्न त म आफू पनि त स्वस्थ हुन पर्छ नि ! तर त्यो कुरा एकैछिनमा बिर्सिहाल्छु । फेरि अरुकै चिन्ता । आज अचार के बनाउने ! उसलाई गोलभेडा मन पर्दैन । उसलाई मूला मन पर्दैन । उसलाई अमिलि  मन पदैन । मन नपरे खादैनन् फेरि । रिसाउँछन उल्टै । फेरि अरूकै चिन्ता । आफूलाइ मन पर्ने के हो ? इच्छा के हो ? रमाइलो के हो आफैलाई थाहा हुन छोडिसक्यो । सधैं अरुलाई कसरी खुशी बनाउने त्यसमै तल्लिन । 

छोराछोरी बाहिर निस्केलान भनेर घरमा वाइफाइ जोडिदिएकोे छ । टि.भी जती हेरेपनि छुट ।  तैपनी मन मान्दैन । घर नजिकै २५ वेडको क्वारिन्टाइन स्थल छ । झुक्केर, आँखा छलेर त्यता गैजालान कि भनेर बेलाबेलामा उनीहरुको कोठा चिहाइरहन्छु । बेलुकी ओछ्यानमा उनीहरुलाई थन्क्याए मात्रै बल्ल जुठोभाँडाको धन्दा सक्छु । लकडाउनले अरु भन्छन् – केही गर्दा समय वितेन । कसरी बिताउने ? आफूलाइ भने घर परिवार, भात भान्सा, करेसाबारी, गमला आदि आदि भन्दा भन्दै समय नै पुग्दैन । बढी हुने त नो चान्स ।

आजलाई यत्ति नै ।