म सपनाको शहर काठमाडौंमा आफ्नो र आमाबाबुको सपना सकार पार्ने उद्देश्यले अध्ययनको सिलसिलामा देशको राजधानीमा थिए ।विश्वका शक्तिशाली भनिएका मुलुकमा समेत कोरोना संक्रमण बढी र मृत्युको समाचारले घरमा आफ्नो आमाबुबालाई सधैं चिन्ता भइरह्याे।
त्यसैले आमाबुबाको सल्लाह र आग्रह अनुसार मैले केही समयको लागि राजधानी छोड्ने निधो गरे। कठिन यात्राका बाबजुद म घर आइपुगे। घरमा आमाबुबा दिदी र म हौँ । दिदीको बिहेपछि अहिले हाम्रो तीन जनाको मात्रै सानो परिवार छ । म आमाबुबासंगै हुँदा उहाँहरूलाई मेरो बारेमा कम चिन्ता हुन्छ । त्यसैले म गाउँ आएको हुँ। यो समय परिवार र आफन्त एकै ठाउँ हुँदा कोरोनालाई जित्न आत्मबल बढ्छ जस्तो पनि लाग्यो । अहिले म आफ्नो विषयगत पुस्तक बाहेक अरू पुस्तक पनि पढ्दैछु। मैले पढेका पुस्तक परिवारमा सुनाएर रमाइलोसंग दैनिकी बितारहेकाे छु । गाउँमा यति बेला गहुँ भित्र्याउने बेला भएकोले आमाबाबुलाई मैले सकेको सघाउँदै पनि छु ।
मेराे दिन चै सामाजिक संजालमा भन्दा नि नयाँ-नयाँ पुस्तक र घरायसी काममा सहयोग गर्दै बितिरहेको छ । हाम्रो दैनिकी बदलिएको यो विषम परिस्थितिमा जति सक्दो आमाबुबाको मनोबल उच्च राख्न सत्यतथ्य समाचार मात्र सुनाउने गरेको छु । कोरोना विरुद्धको युद्धलाई जित्न सरकारको लकडाउन आफ्नै लागि भएकोले यस प्रति पनि सचेत छु ।
आजभोलि बसन्त ऋतु भएकोले गाउँमा कुहुकुहु कोइलीको आवाज सुन्दै स्वर्गीय आनन्द आउँछ। यो मौसम चराहरुको भएकोले आवाज सुन्दै समय वितेको पत्तै हुँदैन । तपाईको तिर पनि कोइलीको आवाज सुनिन्छ अचेल?
