नुवाकोट जिल्लाको ठूलोडाँडा भन्ने गाउँमा जन्मिएकी मलाई डायरी लेख्नेभन्दा पनि दैनिकी लेख्ने बानी थियो । डायरी र दैनिकी लेखाइमा के कति फरकपन हुन्छ छुट्टाउन नसक्ने हुँदादेखि नै दैनिकी लेखिन्थ्यो । मेरो दिदिहरुले दैनिकी लेख्ने गर्नुहुन्थ्यो मैलै त्यहीबाट दैनिकी लेख्न सिके । बिहान उठेदेखि बेलुका नसुतेसम्म के–के काम गरियो, के खाइयो, कोही नयाँ मानिससँग भेट भयो कि ? आफूलाई रमाइलो लागेका र नरमाइलो लागेका सबै विषयवस्तु समेटेर दैनिकी लेख्ने गरिन्थ्यो । 

कक्षा ६ पढ्दादेखि नै दैनिकी लेख्ने बानी भएकोले प्राय सुत्नुभन्दा पहिले दैनिकी लेख्ने गर्दथ्ये । विं.स २०६५ सालमा एस.एलसी दिएर उच्च शिक्षाको लागि घर छोडेसँगै दैनिकी लेखिएका मेरो कति कापीहरु, कति डायरीहरु घरमै छुटे । २०७२ वैशाख १२ गते आएको भूकम्पले नुवाकोट जिल्ला पूर्ण रुपमा प्रभावित भयो। मेरो दैनिकीका सबै अक्षरहरु त्यही भूकम्पमा घरसँगै पुरिए फेरि कहिल्यै पढ्न र हेर्न नपाउने गरि । त्यसपछि मैले कहिल्यै दैनिकी लेखिन । 

विं.स २०६६ साल साउन १७ गते काठमाडौं छिरेकी म आज २०७६ साल चैत्र महिनाको २८ गते देशभरी लकडाउन चलिरहेको समयमा यो डायरी लेख्दैछु । यो लगभग १० वर्षे अवधिमा मैले देखेका केही सपना पूरा भए।अझै धेरै सपना पूरा हुनै बाँकी छन् । 

जन्मघर र आफ्नो ठाउँलाई कहिल्यै बिर्सन सकिन्न । सहर पसेसँगै कतिपय बाध्यता र कतिपय रहरले यतैको बानी पर्दै जाने रहेछ । पढाइ सँगसँगै कामको खोजीमा हिड्दा सहरको दैनिकी सहज थिएन । बाबाआमाको काख छाडेर कोलाहालपूर्ण सहरमा सपना साकार पार्न हिँडेका मजस्ता लाखौंको भिड यहाँ भेटिन्थे। म पनि त्यही भिडको एक पात्र भएर हराउँदै गए । 

भाइरस नफैलियोस् भनेर देशभरी लकडाउन भएको आज १८ औं दिन भएको छ। देशभरी लकडाउन भएसँगै हाम्राे दैनिकीमा परिवर्तन भएको छ । टाढा रहनुभएका आफन्तहरुसम्म पुग्न समय पनि भएन । जो जहाँ छौं त्यही बस्नुपर्ने भयाे।घरमै खाना, खाजा बनाउनु, परिवारका सदस्यहरुसँगै बसेर खानु, बालबालिकासँग लुडो, क्यारिम बोर्ड, चेस जस्ता खेल खेल्नु, मन परेको पुस्तक पढ्नु, फिल्म हेर्नु, कार्यालयको काम घरमै बसेर गर्नु । यस्तै छ मेरो पनि दैनिकी।

 तर मनमा कस्ताे कस्ताे लाग्दाेरहेछ। यस्तो फुर्सदको समयमा पनि आफ्नाे श्रीमान् सँगै हुन नपाएकोमा मन खिन्न भएको छ। के गर्नु लकडाउनले श्रीमान् हुनुभएको ठाउँसम्म पनि पुग्न सकिएन। यसमा भने मलाई पछुतो लागिरहेको छ । हरेक पटक सरकारले लकडाउनको समय थप्दै जाँदा म भने श्रीमान् धेरै मिस गरिरहेको छु । 

संगीता रेग्मी

नुवाकोट

हाल काठमाडाैँ

Leave a comment

मनमा केही आयो? लेख्नुहोस्:Cancel reply